MARTINUS DE IMBRIBUS

Martinus de imbribus Quanta sit in caelo, miramur, copia aquarum: / Imbribus assiduis – credite! – cuncta madent. / Vix exire domo licet – heu! – sed pocula sumo, / ut sine sole miser tempora dura feram. Scripsit doctissimus Austriacus poeta Martinus Zythophilus, mense Iulio AD 2013

IL CUORE È UNO ZINGARO – COR INQUIETUM Legite, si vultis, amici, hanc cantionem Italicam. Valeatis, Radulfus. Avevo una ferita in fondo al cuore, soffrivo, soffrivo.… Le dissi: “Non è niente”, ma mentivo, piangevo, piangevo. “Per te si è fatto tardi, è già notte, non mi tenere lasciami giù.” Mi disse: “Non guardarmi negli occhi”, e mi lasciò cantando così: “Che colpa ne ho, se il cuore è uno zingaro e va. Catene non ha, il cuore è uno zingaro e va, finché troverà il prato più verde che c'è, raccoglierà le stelle su di se e si fermerà chissà, e si fermerà.” L' ho vista un anno dopo l'altra sera, rideva, rideva. Mi strinse, lo sapeva che il mio cuore batteva, batteva. Mi disse: “stiamo insieme stasera.” Che voglia di rispondere sì.… Ma senza mai guardarla negli occhi io la lasciai cantando così: “Che colpa ne ho ktl.” Sagittis laeserat puella cor meum, lugebam, lugebam. Ei dixi: “Obdurabo”, sed mentiebar: dolebam, dolebam. “Audi me, precor, ascende mecum, abs te iam vivere non possum.” At illa: “Ne irascaris, Radulfe”, et cantiunculam cantitabat: “Quid facere audeam, Hyrcana tigris me genuit? Catenas rumpit duriusque Threicio meum cor, donec inveniat alia Tempe Thessalica, colligat flosculos bene olentes requiescat forsan... et requiescat.” Post quinque annos puellam conveneram: ridebat, ridebat. Complexa est me, meum cor ut inebriaret: vincebar, vincebar. Mihi dixit: “Veni, sequere, care.” Et volebam respondere: “Sic.” Sed dulciter arrisit mea bella et abiit cantionem cantitans: “Quid facere audeam ktl.” [Franco Migliacci et Claudio Mattone; latine reddidit Radulfus]

MARTINUS DE FERIIS AESTIVIS

MARTINUS DE FERIIS AESTIVIS ///// Martinus Radulfo Sal ///// Hac te carta iuber saluere, Radulfe, rogatque: / Tu, quid agis, cum rus frigida vexat hiems? / Grata labore caret, mihi qui uictum parat, aestas / omniaque his urit sol grauis arua locis. / Nunc requiete frui, nunc nobis denique in umbra / molli lassa toro membra leuare licet. /

MARTINI NATIVITATIS SALUTATIO

MARTINVS RADVLFO SAL
Hoc die sacro, pie amice, gaude,
cum Dei sit filius ante lucem
natus in feno stabuli, redemptor
rexque futurus.

Det tibi pacem Dominus Deusque,
qui creaturae miserens creator
carnis humanae tegumen misellum
induit ipse.
VALE

(Scripsit Martinus Zythophilus in die Nativitatis Dni. 2012)

SEALED WITH A KISS - BASIUM SIGNATUM

SEALED WITH A KISS – BASIUM SIGNATUM

Though we’ve got to say good-bye
for the summer,
darling, I promise you this:
I'll send you all my love
Everyday in a letter
Sealed with a kiss.

Yes it’s gonna be cold,
lonely summer,
but I’ll fill the emptiness:
I’ll send you all my dreams
everyday in a letter
sealed with a kiss.

I’ll see you in the sunlight,
I’ll hear your voice everywhere,
I’ll run to tenderly hold you
but, Darlin’, you won't be there.

I don't wanna say good-bye
for the summer,
knowing the love we'll miss.
Oh, let us make a pledge
to meet in September
and seal it with a kiss.

‘Valeas’ tu mihi dicebas
illa aestate.
Cara autem puella, ad te
litteras remittam
amatorias quotidie
perustas basio.

Nunc ad mare frigus est
hac aestate
sed cremor memoria tui:
imago tua in somniis
indesinens revenit
signata basiis.

Contemplor os in nebulis,
vox in umbris auditur,
ad spectrum digitos iacio
sed vultus evanuit.

Manet semper tuum ‘valeas’
sub aestate.
Oro, formosissima,
recipe litteras
frigido in Augusto
et signa basiis.


[Peter Udell et Gary Geld scripserunt; cecinerunt Bryan Hiland et Bobby Vinton.]

THE LONGEST DAY

THE LONGEST DAY – DACIAM CEPIMUS

The longest day taenia fuit olim clarissima. Eius cantionem praecipuam pepegit cecinitque Paul Anka. Versionem ego feci Latinam; res non in Northmannorum terra sed in prisca Dacia, Traiano Optimo Principe imperante, agitur. Amicis meis John Lee et Mark Walker hoc munusculum do. Forsan laetaberis.

Many men came here as soldiers,
Many men will pass this way,
Many men will count the hours,
As they live the longest day.
Many men are tired and weary,
Many men are here to stay,
Many men won't see the sunset,
When it ends the longest day.
The longest day, the longest day,
This will be the longest day,
Filled with hopes and filled with fears,
Filled with blood and sweat and tears.
Many men, the mighty thousands,
Many men to victory,
Marching on right into battle
In the longest day in history.


Romani et Princeps noster,
Romani Histrum tranant,
Romani aquilas ferent:
aurum quaerunt Dacicum.
Romani castrametati,
Romani tendas plicant,
Romani iter facientes
sermonem Latii serunt.
Lucida Roma et aeterna,
omnibus leges praebes:
vestigia semper manebunt,
theatra et balnea magna.
Romani: lorica, scutum;
Romani: gladius, pala.
Magis et magis pugnemus,
reluctante etiam Decebalo.

COLLEGIUM SANCTI THOMAE AQUINATIS

Salve, dulcissima palaestra,
quae sapientiam humaniter
colis. Turris quodammodo
es sed non Babelica turris,
quia discipulorum vulgus
novit linguas orbi universo
imperaturas. Scientias tu
pertractas regio sub pallio
omnipotenti Deo dicatae
notitiae. Sed, Graecorum
vestigia firmans, musicam
exerces et gymnasticam.
Omnia autem ista, nihil,
si non faveret tuis pueris
dulcedo quaedam, Afflatu
Superno inspirata. Duc nos,
Sancte Thoma, in amorem
Veritatis... Et hoc sufficiat!